دريا كنار تشنگی دل سراب شدكوهی كه پشت شانهی من بود آب شديادت هوا – هوای تنفس در آسمان –زندانی معلق صدها حُباب شدروشنترين ستارهی عالم كه عشق بوددرگير و دار سانحهی غم، شهاب شدتنهايی مقدّس روح رهای منهمسايه با هويّت يك فاضلاب شدآيا – خدا !- نشانی مهرت عوض شدهست؟انبوه نامههای دلم بیجواب شدفردا بهشت را به كه تقديم میكنی
وقتی حراج عاطفه و زن ثواب شد؟!بس كن غزل! نفس به شمارش رسيده استگويا دعای آخر من مُستجاب شدشعر:ایمان طرفه
